«Ετσιά λογιώς γλεντίζανε, στα χρόνια τα παλιά μας και τουτανά ξανοίγουμε, να μάθουν τα παιδιά μας».

Στα στενά εκ των πραγμάτων όρια ενός αφιερώματος, επιχειρήθηκε να προβληθεί, μέσα από τους χορούς, το πανοραμικό τοπίο της ψυχής του κρητικού λαού.

Πάνω στη μεγαλόνησο αυτή της Ανατολικής Μεσογείου, συναντήθηκαν άνθρωποι, ιδέες, προτάσεις και αξίες που επηρέασαν την ιστορία και τον πολιτισμό ολόκληρης της ευρωπαϊκής ηπείρου. Ο τόπος αυτός ανέθρεψε μεγάλους ποιητές, ζωγράφους, λογοτέχνες, πολιτικούς, αλλά πάνω από όλα απλούς ταπεινούς ανθρώπους του λαού μας που αγωνίστηκαν περήφανα με νύχια και με δόντια μέσα στους αιώνες να κρατήσουν ακέραιες όψεις της ανέκαθεν πολυδιάστατης και πολυσυλλεκτικής ελληνικής ταυτότητας.

Οι χοροί, τα έθιμα, όπως οι ρακές και τα πανηγύρια, είναι καλά όταν είναι λειτουργικά. Δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο από ένα μη λειτουργικό έθιμο. Οι ρίζες μας δεν είναι για να γυρίζουμε πίσω, αλλά για να βγάζουμε κλαδιά.

Η δική μας Κρήτη έχει ευγένεια, περηφάνια, λεβεντιά, αρχοντιά, φιλοξενία, λιτότητα, αυταπάρνηση και προπαντός τη γελαστή θυσία του ανθρώπου που χαίρεται τα βάσανά του και γλεντίζει τις πίκρες του.

Μουσικοί

Αντώνιος Μαρτσάκης: Βιολί, Μαντολίνο, Τραγούδι
Νικόλαος Μαρεντάκης: Λαούτο, Μπουλγαρί
Κανάκης Κοζωνάκης: Λαούτο, Τραγούδι
Φραγκίσκος Μπαλτζάκης: Νταουλάκι, Μπαντουράκι, Θιαμπόλι, Ασκομαντούρα

Συμμετοχή

Αθηναϊκός Θίασος Σκιών – Άθως Δανέλλης

Για περισσότερα αποσπάσματα της παράστασης πατήστε εδώ